Το πολιτικό τοπίο στα δεξιά της ΝΔ

Θέμα του παρόντος άρθρου αποτελεί η ανάλυση του πολιτικού σκηνικού δεξιότερα του κυβερνώντος κόμματος, υπογραμμίζοντας ότι θα αναφερθούμε σε σχηματισμούς που σέβονται την Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία και δεν απεργάζονται καθ’ οιονδήποτε τρόπο σενάρια αμφισβήτησης του πολιτεύματος.

 

Είναι κοινώς παραδεκτό ότι στον συγκεκριμένο χώρο καταγράφονται πολιτικές συμπεριφορές, ενίοτε αντιφατικές. Δεν λείπουν φαινόμενα ανορθολογισμού, συνωμοσιολογίας, υπεραπλουστευμένων προσεγγίσεων, ενώ παρατηρούνται και τοποθετήσεις που διακρίνονται για τον προγραμματικό ρεαλισμό και την ιδεολογική συνοχή τους.

Η παγκοσμιοποίηση, οι συνεχείς μεταναστευτικές ροές, το αίσθημα ανασφάλειας των πολιτών και οι διευρυνόμενες κοινωνικές ανισότητες συγκροτούν ένα πλέγμα καταστάσεων που θα μπορούσε να κεφαλαιοποιηθεί πολιτικά από τους φορείς που κινούνται στα δεξιά της ΝΔ, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει αποτυπωθεί κάτι τέτοιο. Οι ερμηνείες ποικίλλουν, αλλά είναι πασιφανές ότι η πολυδιάσπαση, ο κατακερματισμός και η υπερπληθώρα ηγετικών φιλοδοξιών και αρχηγικών τάσεων αποτελούν βασικά αίτια της αδυναμίας διαμόρφωσης αξιόλογου εκλογικού ρεύματος υπέρ των προαναφερθεισών δυνάμεων.

 

Στην τελική ευθεία για την μάχη της κάλπης καθοριστικό ρόλο διαδραματίζουν και οι αποφάσεις του Αρείου Πάγου, ο οποίος έθεσε εκτός της αναμέτρησης της 21^ης Μαΐου την Πατριωτική Ένωση των Μπογδάνου-Εμφιετζόγλου και την ΠΑΤΡΙΔΑ της Λατινοπούλου. Η Εθνική Δημιουργία των Τζήμερου-Κρανιδιώτη προτάσσει ευφυώς την σπουδαιότητα της ασφάλειας των πολιτών και της επιβολής της δημόσιας τάξης, αντιπαλεύει τεκμηριωμένα το ανελεύθερο ιδεολόγημα της πολιτικής ορθότητας, κομίζει μια μεταρρυθμιστική ατζέντα στον τομέα της οικονομίας και της δημόσιας διοίκησης, αλλά εξαντλεί μεγάλο μέρος του δημόσιου λόγου της σε ακραία αντικομμουνιστικά κηρύγματα, αναβιώνοντας το εμφυλιοπολεμικό κλίμα με συνέπεια την αυτοπεριχαράκωσή της και την δυνατότητα απεύθυνσής της σε ένα σκληρά δεξιό τμήμα του εκλογικού σώματος.

 

Ο φορέας που θεωρώ ότι θα συνεχίσει να κυριαρχεί στον πολιτικό χώρο που πραγματεύεται το άρθρο είναι η Ελληνική Λύση, μολονότι βάλλεται μεθοδικά ούτως ώστε να ανακοπεί η ανοδική της τάση. Πεποίθησή μου είναι πως το κόμμα του Κυριάκου Βελόπουλου πλεονεκτεί έναντι των υπολοίπων, διότι παρουσίασε μια συγκροτημένη εικόνα εντός Βουλής, σε μείζονα θέματα εξέφρασε με την στάση του ακόμη και πολίτες που δεν ανήκουν στις τάξεις του, πχ Ουκρανικό και όσον αφορά στο ζήτημα των μετεκλογικών συνεργασιών το μήνυμά του είναι καθαρό και εύληπτο, δηλώνοντας ότι απορρίπτει κατηγορηματικά την σύμπραξη με τη ΝΔ.

 

Συνοψίζοντας, εκτιμώ πως η αναμέτρηση της 21^ης Μαΐου θα μπορούσε να αποδειχθεί κομβική για τους πολιτικούς σχηματισμούς που κινούνται δεξιότερα της ΝΔ, εφόσον επιτύγχαναν προγραμματική σύγκλιση που θα οδηγούσε σε κοινή εκλογική κάθοδο με επικεφαλής τον Πρόεδρο της Ελληνικής Λύσης, καθώς το κόμμα του εκπροσωπήθηκε κοινοβουλευτικά και δικαιωματικά θα είχε τον πρώτο λόγο. Έτσι θα είχαν την δυνατότητα να καρπωθούν ένα άκρως υπολογίσιμο τμήμα της δυσαρέσκειας και της φθοράς που αναπόφευκτα υφίσταται το εκάστοτε κυβερνών κόμμα, να ασκήσουν έντονη πολιτική πίεση στη ΝΔ και να αναδειχθούν σε ρυθμιστικούς παράγοντες του μετεκλογικού τοπίου.

 

Η επικρατούσα κατάσταση που χαρακτηρίζεται από την πολυδιάσπαση και τον κατακερματισμό αυτών των δυνάμεων δυσκολεύει την προοπτική τους και εφόσον συνεκτιμήσουμε ότι οι εκλογές του Ιουλίου θα διεξαχθούν υπό συνθήκες ακραίας πόλωσης μεταξύ των δύο πρώτων κομμάτων, το μέλλον τους δεν προδιαγράφεται ευοίωνο, με εξαίρεση την περίπτωση της Ελληνικής Λύσης που διατηρεί σοβαρές πιθανότητες να εμφανιστεί σχετικά ανθεκτική.

 

Άρθρο : Βασίλειος Μόσχος

Πολιτικός Επιστήμονας